DİL GELİŞİMİ

• Tek heceli kolay sesleri çıkarır.
• Oyuncaklarıyla oynarken onlarla konuşur gibi sesler çıkarır. (Cankırılı, 1990, s.56)
• Konuşulunca, bir takım seslerle karşılık verir. (Yörükoğlu, 1998, s.36)
• Dil yuvarlama ve ileri uzatma becerisi görülür.
• Çıkardığı sesler çoğun ana dilinde bulunmaz.
• Başlangıçta refleksif olan sesler o dönemde tamamen amaçlı hale gelir.
• Bebek b, m, p gibi dudak seslerini çıkarırlar.
• Uzun oyun sesleri, çığlıkları ve seslenmeler geliştirirler.
• Kendi kendine konuşur. (Aral, Bulut, Çimen; Baran, 2000, s.133)
• Ses perdesini alçaltıp yükselterek sesler çıkarır.
• Dudaktan fırlayan sürtünme sesleri çıkarır. (M.E.B. 1997, s.45,46)
• Beklenmedik yüksek ses ve gürültü hala sıkıntı verir. Bu tür uyaranlar bebeğin göz kırpmasına, gözlerini kısmasına, ağlamasına ve başka yöne dönmesine neden olur.
• Anne kendisine dokunmadan önce oldukça belirgin bir gülümseme ya da sessizleşmeyle annenin sesine karşılık verir, ama bağırırken böyle davranmaz.
• Kendisiyle konuşulduğunda ya da hoşnut olduğunda bazen yalnızken de büyük bir zevkle kendi kendine sesler çıkarır.
• Rahatsız ya da sıkıntılı olduğunda ağlar.
• Kulağa 15-30 cm uzaklıkta, 3-5 saniye aralıklarla 3-5 saniye boyunca görüş alanı dışında, bir zil hafifçe çalınırsa veya bardakta kaşık tıngırdatılırsa bebek sessizleşir.
• Gözlerini veya başını sesin kaynağına doğru çevirebilir, kaşlarını çatıp gözlerini tümüyle açabilir.
• Yemek hazırlıklarına ilişkin seslere genellikle emme hareketi yaparak veya dudaklarını yalayarak karşılık verir.
• Yaklaşan birinin sesini, ayak seslerini, banyoda akmakta olan suyun sesini duyduğunda heyecanlanır, coşku belirtileri gösterir.
• Bebekler kumru gibi ses çıkarmaya başlarlar.
• Bu ilkel seslerin çevresel etkenlerden ve işitme algısından bağımsız olarak meydana geldiği görülür.
• Bunlar genelde bebeğin rahat ve hoşnut olduğu zaman çıkardığı sesli harflerden oluşur.
• Bu sesler öğrenilmemiştir ve geneldir. (Yavuzer, 1997, s.48-49,50)